Parlement stemt in met gewijzigd dubbelbelastingverdrag tussen België en Italië

Het federaal Parlement stemt via de wet van 15 februari 2007 in met het tweede aanvullend protocol, ondertekend te Brussel op 11 oktober 2004, dat het dubbelbelastingverdrag tussen België en Italië (en het bijhorend slotprotocol) van 29 april 1983 wijzigt.

Algemene context

Het Belgisch-Italiaans dubbelbelastingverdrag en het slotprotocol, beide ondertekend te Rome op 29 april 1983, werd op verzoek van de Italiaanse regering herzien.

De Italiaanse regering wil dat enkel Italië het recht heeft om belastingen te heffen op de beloningen die zij betaalt aan personen met de Italiaanse nationaliteit die duurzaam verblijven in België, in het bijzonder aan de leden van haar diplomatiek en consulair personeel in België. Hiermee worden hoofdzakelijk personen bedoeld die de Italiaanse nationaliteit hebben en die al inwoner van België waren vooraleer ze in België hun diensten verleenden bij de Italiaanse ambassade of bij een Italiaans consulaat.

Het Belgisch-Italiaans dubbelbelastingverdrag van 1983 verleent aan België het recht om belastingen te heffen op die beloningen.
Volgens de Belgische wetgeving die destijds van toepassing was, stelde België deze beloningen vanaf 1 januari 1990 vrij van belasting. Die vrijstelling werd toegestaan op grond van wederkerigheid.
Omdat de toenmalige Belgische wetgeving werd gewijzigd, heeft België deze vrijstelling vanaf het aanslagjaar 1998 echter niet meer verleend.

Aangezien het hier slechts om een tiental personen met de Italiaanse nationaliteit gaat (en niemand met de Belgische nationaliteit), heeft de Belgische regering er niets op tegen dat hun bezoldigingen belast worden in Italië in plaats van in België.
Omdat België deze personen niet kon vrijstellen op basis van zijn intern recht, moest het Belgisch-Italiaans dubbelbelastingverdrag van 1983 gewijzigd worden. Dat gebeurde door het afsluiten van een tweede aanvullend protocol dat artikel 19, § 1, van het Belgisch-Italiaans dubbelbelastingverdrag wijzigt.

Tweede aanvullend protocol

Artikel 1 van het tweede aanvullend protocol stelt dat de beloningen die zijn betaald voor een overheidsfunctie slechts in de andere overeenkomstsluitende staat belastbaar zijn als de natuurlijke persoon een inwoner van die staat is die de nationaliteit van die staat bezit (nieuw punt b), § 1, art. 19).

Deze bepaling heeft een wederzijdse werking. Ze geldt ook voor personen met de Belgische nationaliteit die al inwoner van Italië waren vooraleer ze in Italië hun diensten verleenden bij de Belgische ambassade of bij een Belgisch consulaat (hun beloningen zijn uitsluitend belastbaar in België). Momenteel kent de Belgische belastingadministratie geen dergelijk geval.

In werking

De ene overeenkomstsluitende staat brengt de andere op de hoogte van de voltooiing van zijn wettelijke procedures die nodig zijn voor de inwerkingtreding van dit tweede aanvullend protocol.
Het tweede aanvullend protocol van 11 oktober 2004 treedt in werking op de 15de dag die volgt op de datum van de laatste kennisgeving.

Het is van toepassing op de belastingen geheven naar inkomsten van belastbare tijdperken die aanvangen op of na 1 januari 1997 (aanslagjaar 1998). Die retroactiviteit moet de voortzetting garanderen van de vrijstellingsregeling die België op 1 januari 1990 toepaste.

Het tweede aanvullend protocol van 11 oktober 2004 is van toepassing ongeacht de termijnen waarin het interne recht van België en Italië voorziet voor de vestiging en de ontheffing van belastingaanslagen.
Het blijft in werking zolang het Belgisch-Italiaans dubbelbelastingverdrag van 1983 in werking is.

Bron: Wet van 15 februari 2007 houdende instemming met het Tweede Aanvullend Protocol, ondertekend te Brussel op 11 oktober 2004, tot wijziging van de Overeenkomst tussen België en Italië tot het vermijden van dubbele belasting en tot het voorkomen van het ontduiken en het ontgaan van belasting op het gebied van belastingen naar het inkomen, en van het Slotprotocol, ondertekend te Rome op 29 april 1983, BS 18 juni 2013.